nauczyć się [wyuczyć się]
- nauczyć się [wyuczyć się]
nauczyć się [wyuczyć się] {{/stl_13}}{{stl_8}}{czegoś} {{/stl_8}}na blachę {{/stl_13}}{{stl_7}}'nauczyć się czegoś bardzo dobrze, opanować coś świetnie, doskonale': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nauczyć się historii, biologii na blachę. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień.
2015.
Look at other dictionaries:
wyuczyć — dk VIb, wyuczyćczę, wyuczyćczysz, wyuczyćucz, wyuczyćczył, wyuczyćczony rzad. wyuczać ndk I, wyuczyćam, wyuczyćasz, wyuczyćają, wyuczyćaj, wyuczyćał, wyuczyćany «ucząc wyćwiczyć, wykształcić kogoś w czymś, wdrożyć do czegoś; ucząc utrwalić coś w… … Słownik języka polskiego
wyuczać się – wyuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ucząc się dokładnie, gruntownie, zdobywać pewne wiadomości, umiejętności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyuczyć się na pamięć wiersza. Wyuczać się zawodu.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}nauczyć się [wyuczyć się] {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powyuczać — dk I, powyuczaćam, powyuczaćasz, powyuczaćają, powyuczaćaj, powyuczaćał, powyuczaćany «wyuczyć czegoś wielu albo wyuczyć kogoś wielu rzeczy» Powyuczał ich różnych sztuczek. powyuczać się «o wielu: wyuczyć się; o jednym podmiocie: nauczyć się… … Słownik języka polskiego
obkuć — dk Xa, obkućkuję, obkućkujesz, obkućkuj, obkućkuł, obkućkuty obkuwać ndk I, obkućam, obkućasz, obkućają, obkućaj, obkućał, obkućany 1. «kując odbić, odkruszyć z czegoś pewne części, nadać czemuś formę; obciosać» Obkuć wielkie głazy. 2. uczn.… … Słownik języka polskiego
wykuć — dk Xa, wykućkuję, wykućkujesz, wykućkuj, wykućkuł, wykućkuty wykuwać ndk I, wykućam, wykućasz, wykućają, wykućaj, wykućał, wykućany 1. «kując zrobić, uformować coś» Wykuć zbroję. Misy, dzbany wykute z brązu. 2. «kując, krusząc (np. skałę, kamień) … Słownik języka polskiego
obryć — dk Xa, obryćryję, obryćryjesz, obryćryj, obryćrył, obryćryty uczn. «nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć» Obryć lekcję. Obryć historię. ◊ Być obrytym «umieć coś świetnie; wyuczyć się, być dobrze przygotowanym do lekcji,… … Słownik języka polskiego
zawód — m IV, D. zawódwodu, Ms. zawódwodzie; lm M. zawódwody 1. «umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe, stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych; fach, specjalność» Ciekawy, dobry zawód. Trudny, popłatny zawód. Zawód… … Słownik języka polskiego
blacha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. blasze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} arkusz metalowy różnej grubości wytworzony w hucie metodą walcowania na gorąco lub na zimno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blacha dachowa, cynkowa … Langenscheidt Polski wyjaśnień